KRONIEK VAN HET STEENTJE | NL

Myriam Dillen, voorzitser van CBD, gaf mij ook waardevolle documenten die een andere blik gaven tegenover ADB.
 
Zal Antwerpen zijn positie als “hub” kunnen behouden ? Dit is niet een vraag die ik zal kunnen beantwoorden. In 2022 heeft Dubaï, met al zijn voordelen, Antwerpen voorbijgestoken, is dit tijdelijk ? De toekomst zal het uitwijzen. Mijn bedoeling was om een chronologische geschiedenis op te maken, een soort inventaris van het rijk verleden van de diamansector in Antwerpen. Droevige maar ook hilarische gebeurtenissen die zouden kunnen verdwijnen. Daarom zullen wij midden 19e eeuw starten tot de 21ste eeuw.
 
In 1993 samen, met conservator van het Diamantmuseum Jan Walgrave en Iris Kockelbergh (heden directeur van het museum Plantin-Moretus), kregen wij de opdracht om het boek “The Brillant Story of Antwerp Diamonds” te schrijven ter gelegenheid van Antwerpen Culturele Hoofstad van Europa. Wij hebben veel opzoekingen gedaan op het zuiver historisch aspect van de diamantsector in Antwerpen. Mijn opdracht was het laatste deel van het boek over de 20ste eeuw te zoeken. Hierdoor kon ik inzage krijgen in vele documenten, verslagen en persartikels uit deze glorieperiode van het "Steentje". Het waren “schatten” aan informaties die ik kon inkijken dankzij de twee vakbonden (ADB en CBD), (SBD) het Syndicaat van de Belgische Diamantnijverheid, VKD (Kempen), de Vrije Diamanthandel, de Diamantclub van Antwerpen, de Beurs voor Diamanthandel en de Antwerpse Diamantkring. Anekdoten en “straffe verhalen” die zouden kunnen verdwijnen met de tijd. Zo is het project ontstaan: “Kroniek van het Antwerps Steentje”, van de onafhankelijkheid van België tot heden. Mijn bedoeling was niet een literair of artistiek werk uit te geven, maar deze specifieke geschiedenis chronologisch bekend te maken. De 20ste eeuw was een eeuw van industriële, politieke, sociale, evolutie en revolutie voor Antwerpen en de Kempen.
 
Antwerpenaren waren bekend als harde werkers, maar ook als levensgenieters, de “koekenstad” (wegens de aanwezigheid van de fabrieken van Parein en De Beukelaar zweefde er toen een “zoete” geur over Antwerpen), de diamantnijverheid, autonijverheid (Minerva), “Bell Telephone” en de haven, steeds in uitbreiding, stelden tienduizenden arbeiders te werk. Heden heeft de diamantnijverheid zijn wereldpositie verloren tegenover lageloonlanden en moet zich terug aanpassen met technologie, wetenschappelijk onderzoek en vakmanschap. Een zware opdracht en een uitdaging in een maatschappij waar steeds meer bureaucratie en controle, druk uitoefent op de handel, die geen of bijna geen steun meer krijgt van de overheid, banken die weigeren met de sector te werken en een Europa waar politiek meer belang heeft dan economie. Zal Antwerpen deze zware crisis kunnen verwerken zoals het altijd heeft gedaan in zijn meer dan 5 eeuwen geschiedenis?