CABOCHON SLIJPEN deel 1 | NL

De meest voorkomende vorm van de cabochon is de ovale vorm, het onderste deel is plat en de bovenkant een halve bol. Het kan echter oneindig variëren, uitgaande van een halve bol tot vierkant, peer, enz., om ook barokke vormen te geven als een kruis, een ster, een halve maan en alle denkbare geometrische vormen. Over het algemeen is het bij een ruwe steen waarvan de grondstof kostbaar is, nodig om het maximale gewicht te behouden en zo min mogelijk van dit materiaal te verliezen tijdens de vormgeving. Aan de andere kant is deze regel bij de minder edele stenen (minder duur) minder dwingend en, zonder rekening te houden met de materiaalbesparing, verdient het de voorkeur te geven om aan het bovenste deel van de steen een vorm te bekomen dat zal schitteren, verleidelijker en glanzender zal zijn na het polijsten.
 
Nadat de steen is gezaagd (tenzij hij van nature een bijna plat ondervlak heeft dat alleen maar moet gepolijst worden) en de diameter is afgerond door slijpen in de vorm die het dichtst bij het gewenste uiteindelijke model ligt. Men begint de cabochon te slijpen van de onderkant, die moet heel vlak en glad worden. Het kan met de vrije hand worden gedaan door de steen tegen een slijpschijf te zachtjes te duwen. Carborandum eerst, die heeft de meest abrasieve korrel om een vlak oppervlakte te verkrijgen, daarna een medium korrel en ten slotte in de fijne korrel. Steeds met een fijne waterstraal. Op dit oppervlak dat zeer vlak is gemaakt, tekenen we met behulp van een sjabloon van metaal of plastic *, de externe afmetingen van de cabochon. De lijn is gemaakt met een koperen of aluminium staafje (omdat het bestand is tegen water en olie) volgens de binnenste contour die in het sjabloon is uitgesneden. Er is een groot aantal figuren beschikbaar en maken het zo mogelijk om ronde, ovale, vierkante, rechthoekige, ruitvormige, trapezium- of hartvormige, kruisvormige, druppelvormige, baguetten cabochons enz. in alle maten.
 
De volgende stap is de steen zo dicht mogelijk bij de lijn op het vlakke oppervlak te slijpen, maar een heel dunne strook materiaal achter te laten voor het geval dat verder slijpen nodig is. Deze bewerking kan uit de hand worden gedaan, maar met voorkeur, vooral voor beginners, dat de steen wordt bevestigd door middel van speciale was, aan het uiteinde van een houten of metalen staaf, gewoonlijk de dop genoemd (term ontleend aan de diamantbewerking). Dit gedaan, snijden we een afschuining rondom de steen. Het bestaat uit een dunne schuine band, onder een hoek van ongeveer 40°, geslepen vanaf de rand van het onderste platte vlak. De afschuining voorkomt beschadiging van de scherpe randen die zonder deze voorzorgsmaatregel zouden kunnen afbrokkelen, bijvoorbeeld tijdens het zetten in het juweel. Het mag niet te breed maar ook niet te dun zijn. Voor de grootte van het bovenste deel in de vorm van een koepel is de manipulatie van de staaf waarop de steen is bevestigd erg belangrijk omdat het de perfectie van de curve van de cabochon hiervan zal afhangen. De heen en weer gaande en/of roterende beweging van de houder met de steen tegen het slijpwiel varieert van slijper tot slijper. Opgemerkt kan worden dat de heen en weer beweging overeenkomt met de Amerikaanse techniek en die van de rotatie met de Duitse techniek. De laatste bewerking is het polijsten. Het moet perfect worden uitgevoerd, want daaruit zal de schittering en glans van de cabochon voortkomen. De afwerking kan worden beoordeeld door de steen onder een buislamp te controleren: de weerkatsing over het hele oppervlak van de cabochon maakt het mogelijk om de kleinste onvolkomenheden van de bewerking te ontdekken. Sommige fabrikanten hebben zeer geavanceerde machines ontwikkeld die automatisch, zonder handmatige tussenkomst, volledig afgewerkte cabochons van elk formaat produceren. Sommige van deze machines kunnen 15 tot 30 stenen tegelijk slijpen.