Het slijpen van gekleurde stenen en diamant in de vroegere water-slijperijen : Wasserschleifen | NL

De waterslijperijen hadden ook rudimentaire gereedschappen voor het boren en graveren van stenen. Hybride apparaten tussen een naaimachine en een draaibank gebruikten siliciumcarbide als schuurmiddel. Als men de geslepen stenen uit deze periode kan vinden, kan men alleen maar bewondering hebben voor dergelijke behendigheid van de ambachtslieden van een andere tijd.
 
Het facetteren was veel ingewikkelder. Het instrument bestond uit een rechthoekige zinken bak waarin in het midden een horizontale schijf stond. Door middel van een staaf die in een concave plaat vast hield, voorzien van tientallen kleine gaatjes waarin de houten staafjes met de edelsteen werden gestoken, was het mogelijk om de verschillende hoeken te slijpen. Aan het einde van de stok werd de steen gekleefd op hete was. Eenmaal afgekoeld was de steen klaar voor het slijpen onder een fijne straal water, dit om het risico te vermijden dat de steen los kon komen. De kleurstenenslijper werkte met zijn linkerhand, terwijl hij met de rechterhand aan een soort zwengel draaide die verbonden door een riem de schijf liet draaien. Verschillende schijven werden gebruikt, één voor de voorvorm in carburandum, de andere voor de afwerking en de glans in koper of vilt. Verschillende poeders werden gebruikt afhankelijk van de steensoort, de grootte en afwerking.
 
Het was pas in de vroege jaren 1930 dat elektriciteit werd geïnstalleerd diep in de Jura, de valleien van de Moezel en de Nah in Idar en Oberstein zodat de familiale ambachtelijke kleurstenen en mineralen slijperijen alsook de diamantslijperij voor altijd verdwenen, een pagina in de geschiedenis van het slijpen werd gedraaid. In de tweede helft van de twintigste eeuw was er een uittocht van de bewerking van diamanten en vooral edelstenen naar het Verre Oosten waar de arbeiders veel goedkoper werken. Thailand, Sri Lanka, India en Brazilië zijn belangrijke centra geworden voor het slijpen van de gekleurde stenen en diamant. Door de grote kennis van glyptiek (graveren en beeldhouwen) en die van het slijpen van grote waardevolle edelstenen worden deze nog steeds overgelaten aan de slijpers van Idar en Oberstein. De twee steden hebben zo in de loop van de 20ste eeuw een snelle expansie gehad zodat zij tot één grote moderne stad werden omgebouwd in het midden van een prachtige natuur. Niettegenstaande heeft het centrum zijn nostalgie kunnen behouden met zijn talrijke winkeltjes en groothandel in mineralen en edelstenen. Men kan er ook de Steinkaulenberg edelstenenmijn, het Edelsteinmuseum, Heimatmuseum alsook het Felsenkirchen, het kerkje tegen de rots gebouwd, bezoeken. Zonder de befaamde “spiessbraten” niet vergeten te proeven met de regionale bieren. Nog een laatste anekdote: het is de geboortestad van acteur Bruce Willis.