AQUAMARIJN | NL

In de goedkope kwaliteit hebben de aquamarijnen soms een zeer lichte blauwe kleur. Het is van deze bijna kleurloze kwaliteit dat men in het verleden de eerste leeslenzen maakte.
 
Reeds in de Oudheid was aquamarijn de steen van het gelukkige huwelijk. Het was de talisman van de verloofden die hun verzekerde van trouw en gezinsgeluk. In de oude romantische traditie was men ook van de overtuiging dat de zielen van de echtgenoten in deze zuivere steen zouden samensmelten en aldus voor eeuwig verenigd zouden zijn.
 
De productiecentra zijn Brazilië en Madagaskar waar aquamarijn de kleur benadert van de saffier van Ceylon. Andere productiecentra zijn Rusland, de VS, Sri Lanka, Zuidoost Afrika en Zambia. In Brazilië, in de rijke regio van Minas Gerais heeft men in 1910 de grootste aquamarijn van heldere kwaliteit, van meer dan 110 kg en met een lengte van 48.5 cm en een diameter van 42 cm, ontdekt. Nog altijd in Brazilië, is het in Bahia dat de mooiste afkomstig zijn van Espirito Santo. De moederrots is pegmatiet en graniet.
 
Daarnaast wordt aquamarijn ook gevonden in Birma (Myanmar), in Kenia, in India, in Rhodesië (Zimbabwe) en in Tanzania.
 
Volgens de oude geschriften, stimuleerde aquamarijn het kerkelijke leven en de gave van het argumenteren. Om deze redenen schrijft men hem in Brazilië het talent van de redenaars toe. In onze koude streken gebruikt men aquamarijn als massage-instrument op de borst tegen aanhoudende hoest.
 
Volgens verschillende bronnen is het ook de steen van Uranus, die een revolutionaire onafhankelijkheid geeft, maar die door zijn koude kleur ook een koude geest geeft.
 
Het is de steen van de maand oktober en van de eerste decade van de Stier (21-30 april). Hij ondergaat de invloed van Mercurius, van Venus, van Mars en van de Maan. Hij staat symbool voor de zuiverheid en de barmhartigheid.
 
Aquamarijn is een silicaat van aluminium en van Beryllium. De kleurstof is ijzer en hoewel de hardheid 7.5 a 8 bedraagt, is het aquamarijn broos en gevoelig voor schokken.
 
Men slijpt aquamarijn in ovaal, peer, markies, zelden in briljant, maar het meest voorkomend is het smaragdslijpsel (octogoon). De mindere kwaliteit wordt geslepen in cabochon.
 
De aquamarijn is een aluminium-berylliumsilikaat met een soortelijk gewicht van 2,67-2,71. Zijn brekingsindex is van 1,577 tot 1,583 en heeft een duidelijke pleochroïsme van bijna kleurloos tot hemelsblauw. Hij heeft geen splijting richtingen en de breuken zijn schelpvorming, ruw en bros.
 
TOERMALIJN
Alhoewel toermalijn reeds gekend was in het Middellandse Zeegebied bij het begin van onze tijdrekening, is het pas in de 18de eeuw dat de Hollanders het meebrengen uit Ceylon waar men het "Turamali" noemt.
 
Toermalijn biedt een groot gamma aan kleurschakeringen, gaande van een hevig roodpaars over een diepgroen naar een somber zwart. Sommige toermalijnen hebben 2 kleuren en worden dan ook "tweekleurig" of “bicolor” genoemd. Sommigen zijn van buiten groen en binnenin rood gekleurd. Zij worden "watermeloen" genoemd. Het omgekeerde is evenwel ook mogelijk: van binnen groen en van buiten rood. Andere plastische namen worden gegeven aan witte toermalijn waarvan het kristal kleurloos en met een zwart uiteinde is. Deze toermalijn wordt ook "Morenkop" genoemd. De afwisseling van rood en roze is te wijten aan de aanwezigheid van mangaan en lithium en de groene, blauwe en zwarte kleuren aan de aanwezigheid van ijzer.
 
Toermalijn staat symbool voor de passionele liefde of voor de reine liefde, afhankelijk van de bron die men raadpleegt, maar ook voor de voorkomendheid en de hoffelijkheid. Het zou een urine afdrijvend middel zijn, stopt bloedingen en aanvallen van hysterie, alsook de maagpijnen.
 
Rubelliet (rode variëteit) inspireert de Schorpioenen en de Weegschalen. Maar let op, want het is mogelijk dat wanneer u droomt van een toermalijn u bedreigd wordt door een gevaar zegt de legende.
 
De kleurloze variëteit wordt achroïet genoemd, de kastanjebruine draviet en de groene verdeliet; de mooiste kleur is echter het smaragdgroen. De lila en paarsachtige tinten geven hem de naam van siberiet (afkomstig uit de Oeral). De blauwe tinten worden indigoliet genoemd, de schörl of schorliet is zwart en dikwijls in lange stangen, ingesloten in zeer spectaculaire kwartskristallen die men "liefdespijlen" noemt.
 
Wanneer men toermalijn opwrijft met een doekje dan wordt hij elektrisch geladen en trekt hij stof aan.
 
De productiecentra, buiten deze van Sri Lanka, zijn de regio van Minas Gerais en Bahia in Brazilië, Rhodesië (Zimbabwe), Birma (Myanmar), Angola, Thailand en Zambia. In Europa kan men toermalijn voor verzamelaars vinden in de Tessin in Zwitserland en in de streek van de Elbe.
 
Men slijpt het in ovaal, peer, hart, markies, smaragd en cabochon.
 
Toermalijn is een aluminium-boro-silicaat met verschillende samenstellingen, zijn soortelijk gewicht is tussen 3,02 en 3,26, zijn hardheid gaat van 7 tot 7,5 op de schaal van Mohs. Zijn brekingsindex is tussen 1,616 en 1,652 met een duidelijke en sterke pleochroïsme. Toermalijn heeft ook een zwakke fluorescentie groen, blauw, roos en rood. Zijn kristallen zijn typisch meestal lang gestrekt met driehoekige doorsnede en rondachtige zijvlakken, evenwijdig aan de hoofdas.
 
Soorten:

• Achroiet is kleurloos,
• Rubelliet is roos tot roodviolet de zeldzaamste zijn de robijnkleuren,
• Draviet is geelachtig bruin tot donkerbruin,
• Siberiet is lila rood tot violet,
• Schörl of schorliet is zwart,
• Verdeliet is geelgroen tot de waardevolste smaragd groen,